تأثیر مداخله آموزشی بر نگرش و رفتار مراقبتی مراقبین خانوادگی کودکان کم توان ذهنی

مقدمه: داشتن کودک کم توان ذهنی مشکلات جسمی، روحی، روانی و اجتماعی زیادی را بر واحد خانواده تحمیل کرده و آنان را دچار آسیب پذیری می نماید. انجام مداخلات مناسب برای بهبود نگرش و رفتار مراقبتی مطلوب می تواند تا حد زیادی حامی این خانواده ها بوده و کیفیت زندگی بهتری را به آنان هدیه نماید. مطالعه حاضر به منظور تعیین اثر مداخله آموزشی بر نگرش و رفتار مراقبتی مراقبین خانوادگی کودکان کم توان ذهنی انجام گردیده است. روش: این مطالعه از نوع مداخله ای تصادفی کنترل دار می باشد که در سال 1392 در مرکز توانبخشی نرگس میانه انجام گرفت. در این تحقیق 64 مراقب دارای کودک کم توان ذهنی 18-6 ساله به طور تصادفی به دو گروه مداخله و کنترل تقسیم شدند. برای گروه مداخله 6 جلسه کلاس آموزشی برگزار گردید ولی برای گروه شاهد هیچ مداخله ای انجام نشد. در هر دو گروه در ابتدا و انتهای مطالعه، داده ها براساس پرسشنامه های محقق ساخته نگرش و رفتار جمع آوری گردید. داده ها از طریق نرم افزار spss v.21 و با استفاده از آزمون های آماری تی زوج، تی مستقل و کای اسکوئر مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: بین میانگین نمره نگرش و رفتار مراقبین در هر دو گروه، قبل از مداخله اختلاف آماری معناداری به دست نیامد. نتایج نشان داد 5/1 ماه بعد از اجرای مداخله، افزایش میزان نمره نگرش و رفتار مراقبین در گروه مداخله قبل (63/5±64/48، 51/6±29/62) و بعد از مداخله (77/2±46/58، 76/3±57/72) معنادار بود (05/0p<). نتیجه گیری: نتایج پژوهش نشان داد مداخله آموزشی در بهبود نگرش و رفتار مراقبتی مراقبین خانوادگی کودکان کم توان ذهنی مؤثر بوده است. پیشنهاد می شود پژوهش هایی در زمینه اثربخشی این نوع مداخله آموزشی برای سایر بیماری های مزمن نیز انجام گردد.